Anatomiczne mianownictwo weterynaryjne łacińskie, polskie, angielskie

Dotąd w podręcznikach anatomii weterynaryjnej stosowano nazwy oparte głównie na mianownictwie bazylejskim (BNA) z uzupełnieniem nazw dla swoistych struktur organizmu zwierzęcego. Było ono źródłem mianownictwa stosowanego również w dydaktyce i w publikacjach naukowych. Opracowanie obecne zasłużyło na wysoką ocenę jako dobry przewodnik do posługiwania się prawidłowymi mianami anatomicznymi (polskimi i łacińskimi) w naukach weterynaryjnych i pokrewnych.