Rozprawa podejmuje kluczowy dla dorobku naukowego archiwistyki okres II Rzeczypospolitej, w którym dokonał się rozwój polskich archiwów i archiwistyki. Po okresie zaborów, gdy archiwa te działały w trzech różnych państwach, w II Rzeczypospolitej nastąpiła integracja archiwów polskich, rozwinęła się nowa metoda archiwalna, powstało nowoczesne prawo archiwalne dostosowane do warunków niepodległego państwa. Kwerendą objęto 18 archiwów i zbiorów rękopiśmiennych bibliotek, obok krajowych także lwowskie i wileńskie, 38 zespołów i zbiorów rękopiśmiennych, parę tysięcy woluminów akt. Tak dokładna i rozległa kwerenda archiwalna i bibliograficzna przesądza o wyjątkowej wartości pracy.