W opracowaniu podjęto próbę opisu i analizy aspiracji życiowych i edukacyjnych studentów Politechniki Śląskiej. Mimo że większość badanych stanowili studenci I roku, których marzenia i plany u progu dorosłości ograniczać mogłaby jedynie ich własna wyobraźnia, zadeklarowane przez nich aspiracje życiowe ogniskują się de facto wokół klasycznej, tradycyjnej triady: rodzina–praca–stabilizacja finansowa. Nikt spośród badanych nie nakreślił bardziej odważnej wizji swojej przyszłości, np. spędzenia życia na dalekich podróżach, tak aktualnej dzisiaj walce o czystość klimatu, kreowaniu projektów zmieniających świat czy pracy na rzecz rozwiązywania globalnych problemów społecznych. Ten zachowawczy i bardzo praktyczny wymiar deklarowanych aspiracji u tak młodych ludzi skłania do zastanowienia się, na ile źródła takiego zjawiska tkwią w wyniesionej z rodzinnego domu hierarchii wartości, a na ile wypływają np. z preferowanego przez system edukacji modelu pragmatycznego przystosowania do wymagań środowiska społecznego. Na to i inne, równie interesujące pytania próbują znaleźć odpowiedź autorzy prezentowanego opracowania.