Czyta Mirosław Neinert

Franza Kafki przedstawiać nie trzeba. To bodaj najważniejszy pisarz dwudziestego wieku, lecz rzadko mówi się o nim, jak o twórcy zabawnym i ironicznym, a w Ameryce właśnie te cechy jego prozy wychodzą na plan pierwszy.

Ameryka to zdaniem wielu najlepsza powieść Franza Kafki, pisana ze swadą, ironią i subtelnym humorem. Nie epatuje jeszcze tak silnie mrokiem i poczuciem absurdu, jak kolejne tomy „trylogii samotności”.
Najciekawsze w tej książce jest jednak to, że pod płaszczem czytelnej zajmującej fabuły, niesie niezwykle bogatą symbolikę i szerokie możliwości interpretacyjne.

Rodzice, chcąc uniknąć skandalu, wysyłają młodego Karla (którego zgwałciła służąca) do Ameryki. Pracowitość i uczciwość chłopca w obcym świecie wydają się naiwne. Karl, wędrując z Nowego Jorku na Zachód, doświadcza wszystkich odcieni życia - od luksusu i bogactwa, po ubóstwo i wyzysk. Kafka w swojej Ameryce bawi się mitem amerykańskiego sukcesu, przypowieścią o raju utraconym i nośnym symbolem teatru świata, który może oznaczać jednocześnie spełnienie marzeń bohatera o spokojnym i uczciwym życiu, jak i wizję obozu zagłady.

W nowym przekładzie i świetnej interpretacji Ameryka Kafki porywa i tętni życiem.