Kolejny tom z serii „Natura – Homines – Historia” zawiera artykuły podejmujące zagadnienie przyrody jako przedmiotu badań, który znajduje się inter – pomiędzy, pośród różnych dyscyplin naukowych.

Jednym z problemów zauważanych w badaniach środowiska przyrodniczego jest hermetyczność języka dyscyplin podejmujących nad nim studia. Jest to zjawisko nieuniknione i narastające wraz z rozwojem nauki, rosnącą liczbą różnych specjalizacji i coraz bardziej zróżnicowanymi metodami naukowymi. Ma on także głębszą przyczynę, wynikającą z funkcjonowania badaczy w różnych stylach myślowych. Nie zwalnia to jednak badaczy z budowania możliwie kompleksowego obrazu różnych kluczowych dla rzeczywistości problemów w ramach jednego stylu myślowego, czy też obowiązku szukania płaszczyzn naukowej komunikacji między różnymi stylami.

Inny problemem związany jest z otwarciem granic dyscyplinarnych, co zintensyfikowało w badaniach nad przyrodą zjawisko różnych powiązań „porządków” dyscyplinarnych, które dotychczas swój przedmiot poznania i metody budowały na zasadzie przeciwieństwa – nauki humanistyczne, nauki społeczne, przyrodnicze. Niewątpliwie najlepiej widoczne jest to w posthumanizmie.

Wśród autorów tomu znajdują się przedstawiciele takich dyscyplin, jak: historia, archiwistyka, etnologia i antropologia kulturowa, kulturoznawstwo, geografia, geologia.