Niesprawiedliwość. Tym słowem najlepiej można określić sytuację społeczności sprzymierzonych z Rzymem w okresie poprzedzającym wybuch bellum sociale. Ludność ta wspierała Republikę we wszystkich kampanii wojennych, dzieliła z Rzymianami trudy najazdów oraz powstań, lojalnie wykonując przy tym nakładane w coraz większych ilościach obciążenia finansowe. Za wyrzeczenia te nie było jednak żadnej nagrody. Nie może więc dziwić fakt, że będąc w tak niekorzystnej sytuacji socii domagali się równouprawnienia w postaci nadania im rzymskiego obywatelstwa. Żądania te spotykały się jednak z systematyczną odmową ze strony Rzymian. Ostatecznie, doszło do wybuchu potężnego konfliktu na terenie prawie całej Italii, które pochłonęło życie dziesiątków tysięcy rzymskiej i italskiej ludności oraz pociągnęło za sobą zniszczenie ogromnych połaci Półwyspu Apenińskiego. Strat tych można było uniknąć gdyby tylko Rzymianie zrozumieli postulaty swoich sojuszników. Tak się jednak nie stało. Walki trwałe przez kolejne trzy lata i choć skończyły się militarnym zwycięstwem Rzymian, to jednak pod względem politycznym i prawnym zwycięstwo odnieśli sprzymierzeńcy.

Dlaczego doszło do wybuchu tak potężnego konfliktu, jak wyglądały działania wojenne obu stron oraz jakie były długofalowe konsekwencje wojny ze sprzymierzeńcami? Na te jak i wiele innych niezwykle ciekawych pytań próbował odpowiedzieć autor niniejszej książki, stanowiącej pierwszą na polskim rynku wydawniczym monografię kompleksowo omawiającą tematykę bellum sociale.

(opis wydawcy)