Bitwa pod Sołchatem (Castadzoną) miała miejsce 22 czerwca 1434 roku w pobliżu współczesnego miasta Stary Krym, podczas wojny między Republiką Genui a Tatarami z krymskiego tumenu ułusu Dżocziego (Złotej Ordy), wspieranymi przez wasala Ordy, prawosławne bizantyńskie księstwo Teodoro, zwane też Gothią.
Epizod ten powinien zainteresować czytelników z kilku powodów. Po pierwsze, był to pierwszy zwiastun, że powstający Chanat Krymski również zamierza uczestniczyć w walce o dominację w tym regionie. Po drugie, jako przykład zderzenia europejskiej i azjatyckiej „sztuki wojennej”. Po trzecie, pozwoli ocenić jakimi możliwościami logistycznymi dysponowała Republika Genui do przerzucania znacznych sił wojskowych do swych krymskich kolonii.
W oficjalnych kronikach Genui znajdujemy niewiele wzmianek dotyczących ekspedycji z roku 1434, co w przypadku przedsięwzięcia zakończonego niepowodzeniem, nie jest zaskakujące. Odnotowano w nich przygotowania do wyprawy, jej przebieg i poniesione straty, lecz bez żadnych dodatkowych szczegółów. Jednakże w ciągu minionych lat naukowcom włoskim udało się odnaleźć w archiwach kilka dokumentów, które zawierają bardziej szczegółowe zapiski dotyczące tego wydarzenia...


O autorze:
Dmitrij Seliwerstow, ur. w 1957 roku w Moskwie. Ukończył Moskiewski Państwowy Uniwersytet im. Baumana. Od 2008 roku aktywnie uczestniczy w Radzie Problemowej Państwowego Muzeum Historycznego.
W obszarze jego zainteresowań naukowych pozostaje sztuka wojenna Rusi moskiewskiej XV i początku XVI wieku. Publikował w zbiorach „Wojennoje dieło Zołotoj Ordy”, „Zołotoordynskaja ciwilizacja”, „Wojennoje dieło Ułusa Dżuczi”, „Wojennaja Archeołogija” oraz w zasobach elektronicznych www.milhist.info/laws/.