Książka przedstawia rdzeń nauk buddyjskich, jakim jest filozofia pustki, na podstawie klasycznego tekstu Czandrakirtiego Wprowadzenie na środkową drogę (wraz z tybetańskimi komentarzami VIII Karmapy Mikjo Dordże i Dżamgöna Miphama) oraz tekstów Nagardżuny (wraz z komentarzami Czandrakirtiego i Dżamgöna Miphama). W swej zewnętrznej warstwie przypominająca sceptycyzm filozofia buddyjska ukazana jest jako niezwykle konsekwentna procedura uwalniająca umysł od zbędnego filozoficznego balastu, który zamiast ukazywać rzeczywistość, tylko ją przesłania. Pustka okazuje się więc narzędziem, z którego korzysta się w imię niewyrażalnego doświadczenia rzeczywistości w całym jej bogactwie niedającym się zamknąć w żaden filozoficzny opis.