Derywacja frazeologiczna w języku polskim i serbskim

Tematem pracy jest derywacja frazeologiczna, rozumiana jako każdy proces tworzenia nowych jednostek leksykalnych (leksemów i frazeologizmów), w którym bierze udział frazeologizm (mącić wodę › ‘mąciwoda’, milczeć jak grób › grobowe milczenie, ‘działać’ › podjąć działania itd.). Omówione zjawiska językowe dopełniają tym samym dotychczasową wiedzę o sposobach powiększania zasobu leksykonu i udowadniają, że nowe jednostki leksykalne tworzone mogą być systemowo nie tylko w obrębie klasycznej derywacji słowotwórczej (‘dom’ › ‘domek’, ‘wóz’ + ‘beczka’ › ‘beczkowóz’ itd.). Proponowana w monografii koncepcja derywacji frazeologicznej pozwala na zintegrowanie i objęcie jedną metodologią badawczą wielu zjawisk językowych, które traktowane były do tej pory jako chaotyczny zbiór nieregularnych transformacji z pogranicza słowotwórstwa i frazeologii. Opis zjawisk językowych składających się na derywację frazeologiczną dokonany został przy wykorzystaniu aparatu pojęciowego i metodologii badawczej wypracowanej w obrębie słowotwórstwa (podstawa, derywat, formant, mutacja, modyfikacja, transpozycja itd.). Monografia ma charakter komparatywny — badania przeprowadzone zostały w oparciu o materiał języka polskiego oraz języka serbskiego (serbsko-chorwackiego), przeanalizowane zostały również propozycje teoretyczne formułowane zarówno przez polskich, jak i serbskich badaczy.