Tę książkę warto czytać, jeśli ktoś chce zrozumieć, co się przez ostatnie 15 lat działo w polskiej sztuce. (...) Przeczytałam ją jednym haustem.
Dorota Jarecka, „Gazeta Wyborcza”

Sztuka krytyczna stanowiła najbardziej wyrazistą artystyczną manifestację w kraju rozkwitającego kapitalizmu i wolności. Pasjonująco opisuje ją Artur Żmijewski.
Piotr Sarzyński, „Polityka”

Tę lekturę strawią tylko ci, którzy rozumieją sens słowa „tolerancja”. (...) Wywiady Artura Żmijewskiego z artystami nurtu krytycznego dotykają najbardziej intymnych spraw, jakby rozmówcy prześcigali się w przekraczaniu rozmaitych tabu.
Monika Małkowska, „Rzeczpospolita”

Od wielu lat żadna książka poświęcona polskiej sztuce nie wzbudziła tak ożywionej dyskusji – pierwsze wydanie książki Drżące ciała wśród 10 najważniejszych wydarzeń w sztuce w roku 2007 w rankingu tygodnika „Polityka”.

Drżące ciała. Rozmowy z artystami to zbiór rozmów Artura Żmijewskiego z polskimi artystami nurtu krytycznego, m.in. z Pawłem Althamerem, Katarzyną Górną, Andrzejem Karasiem, Grzegorzem Kowalskim, Katarzyną Kozyrą, Zbigniewem Liberą, Jackiem Markiewiczem, Joanną Rajkowską. Rozmowy, przeprowadzone w latach 1993-2004, ukazują radykalne postawy artystyczne analizowane przez pryzmat życia codziennego i polityczno-społecznych transformacji. Stanowią istotny dokument dotyczący przemian w sztuce i obyczajowości w Polsce od lat 90. do dzisiaj. Żmijewski nie jest neutralnym rozmówcą – docieka i domaga się wyjaśnień, jak śledczy. Szuka materiału wybuchowego, dzięki któremu sztuka krytyczna jako jedyna część polskiej kultury w wolnej Polsce potrafiła stanąć do otwartej konfrontacji ze społecznymi wyobrażeniami nas samych. Książka Żmijewskiego jest godnym pożegnaniem ze sztuką krytyczną i próbą sformułowania nowego programu działań artystycznych.

O AUTORZE

Artur Żmijewski (1966) – rzeźbiarz, filmowiec, kurator, związany z Fundacją Galerii Foksal, redaktor artystyczny „Krytyki Politycznej”. W latach 1990-95 studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Uczeń „Kowalni” – pracowni Grzegorza Kowalskiego, znanej z kreowania postaw transgresyjnych i badawczych. Filmem „Powtórzenie” reprezentował Polskę na 51. Biennale Sztuki Współczesnej w Wenecji. W 2008 r. otrzymał nagrodę Gwarancje Kultury TVP w kategorii „Kultura Alternatywna i Sztuki Wizualne” za niezłomną wolę pisania manifestów, czyli uczynienia sztuki formą oporu wobec mechanizmów turbo-kapitalizmu oraz za prowokowanie istotnych dyskusji.