Duże miasta jako obszary źródłowe i docelowe migracji międzygminnych w Polsce

Współcześni badacze migracji starają się zrozumieć, dlaczego ludzie zmieniają miejsce zamieszkania, czasem nawet kilka razy w życiu. Badają także, jak wpływa to na strukturę społeczną i przestrzenną kraju. Mateusz Długosz w swojej książce koncentruje się na identyfikacji wpływu największych aglomeracji: Warszawy, Krakowa, Wrocławia, Łodzi, Poznania i Trójmiasta, na przestrzenne przemiany ludności oraz na mechanizmach, które kształtują ruchy migracyjne w Polsce.

Autor bada przemiany demograficzne i społeczne w latach 2002–2018 pod kątem ich wpływu na decyzje migracyjne. Czy zasięg oddziaływania dużych miast na okolice zmienia się w zależności od odległości? Jakie czynniki mają wpływ na skalę tych ruchów? Monografia, dostarczając odpowiedzi na te pytania, nie ogranicza się do klasycznych zjawisk, takich jak suburbanizacja, czyli wyprowadzanie się ludności do stref podmiejskich, lecz dodaje również nowe spojrzenie na kontrurbanizację — zjawisko, w którym migranci szukają spokoju i uroków w mniej zaludnionych, bardziej malowniczych miejscach.

Oprócz szeregu danych i analiz, które znalazły się w książce, autor posługuje się również nowatorską metodą delimitacji, pozwalającą wyznaczyć zasięg migracji i określić, w jakich gminach największe miasta najsilniej wpływają na procesy migracyjne. To nieocenione źródło wiedzy dla badaczy, geopolityków i innych osób zainteresowanych zjawiskami migracyjnymi i urbanizacyjnymi.



Monografia Mateusza Długosza wpisuje się w szeroki nurt badań nad migracjami, realizowany przez przedstawicieli różnych dyscyplin naukowych, od geografii przez ekonomię, socjologię, antropologię, nauki o polityce i administracji, nauki prawne, po kulturoznawstwo, medioznawstwo, psychologię, pedagogikę i szereg innych. Autor koncentruje się na badaniu roli największych polskich miast w kształtowaniu przepływów migracyjnych w kraju. […] Przedmiotem jego badań jest sześć największych polskich miast.
W uzasadnieniu ich wyboru autor pisze o miastach „wielkiej piątki”: Warszawie, Krakowie, Wrocławiu, Poznaniu i Trójmieście do których dołącza Łódź z racji jej wielkości. Autor dostrzega wagę problematyki migracji wewnętrznych i wykazuje, że przepływy migracyjne zamykające się w granicach państw są kilkakrotnie większe od przepływów międzynarodowych.

Z recenzji dr hab. Wojciecha Janickiego, prof. UMCS