Grzebaczowate (Spheciformes) są drapieżnymi żądłówkami, charakteryzującymi się dużą zmiennością morfologiczną. Owady te są szczególnie wrażliwe na zmiany środowiska. Spośród gatunków grzebaczowatych wykazanych z terenu Polski aż 80 (ponad 35%) znajduje się na Czerwonej Liście Zwierząt Ginących i Zagrożonych.
Tematyka niniejszej pracy koncentruje się wokół charakterystyki jakościowej i ilościowej oraz fenologicznej i ekologicznej zgrupowań grzebaczowatych w siedliskach odłogowych Kampinoskiego Parku Narodowego, a także na biologii gatunków i grup ekologicznych, z odniesieniami do oddziałujących na nie czynników biotycznych i abiotycznych. Większość gatunków grzebaczowatych jest związana z siedliskami otwartymi, powstałymi przede wszystkim w wyniku działalności człowieka i ekstensywnego użytkowania przez niego gruntów. Porzucenie tradycyjnej gospodarki rolnej powoduje zarastanie siedlisk otwartych i w efekcie ubożenie fauny grzebaczowatych.
Wyniki prezentowanych badań, potwierdzające teorię, zgodnie z którą różnorodność siedlisk wpływa pozytywnie na bogactwo gatunkowe zwierząt, mogą stanowić wskazówkę przy wyznaczaniu kierunków zarządzania parkami narodowymi. Zalesianie odłogów (siedlisk otwartych) bądź pozostawianie ich do sukcesji naturalnej albo sterowanej ogranicza zmienność siedlisk i w efekcie doprowadza do spadku różnorodności biologicznej na danym terenie.