Fryderyk II Hohenstauf, cesarz rzymski

Fryderyk II Hohenstauf (1194-1250) był cesarzem rzymskim, królem Sycylii i Jerozolimy. Jego zwolennicy upatrywali w nim reformatora świata, apostoła nowej ewangelii i władcę wieku złotego. Dla przeciwników był Antychrystem, zwodzicielem ludzkości, księciem zatracenia. Interesował się czarną magią, z powodu swoich eksperymentów uważany jest za jednego z prekursorów psychologii. Przede wszystkim jednak był wybitnym władcą, wytrawnym politykiem. Dzięki jego zaangażowaniu w wielką politykę śródziemnomorską królestwo Niemiec w pełni zasłużyło na miano cesarstwa rzymskiego. Odnosił spektakularne zwycięstwa w walkach i negocjacjach z papiestwem, światem arabskim oraz komunami miast włoskich. Odzyskał zajętą przez Saladyna Jerozolimę, a dzięki jego staraniom Europa przeżyła czasy wielkiego rozkwitu, które dziś nazywamy renesansem XIII wieku.

Jego postać fascynuje do dziś. Szczątki Hohenstaufa miały zostać wykradzione z sarkofagu w Palermo przez esesmańskie komando, by stanowić prywatną relikwię Hitlera.
O AUTORZE: Jerzy Hauziński jest profesorem zwyczajnym w Akademii Pomorskiej w Słupsku. To wybitny specjalista historii średniowiecza, zwłaszcza świata śródziemnomorskiego, arabskiego i asasynów, autor przeszło stu prac poświęconych tej tematyce.