Monografia poświęcona dziejom przetransponowanego z tradycji angielskiej gatunku w literaturze polskiej. Omówienie poszczególnych wariantów formy (m.in. silnie zindywidualizowanej poetyki Macieja Słomczyńskiego, Wisławy Szymborskiej i Stanisława Barańczaka, jak również limeryku „uniwersyteckiego” czy „dziecięcego”) poprzedza obszerne wprowadzenie podejmujące kwestię zagadkowego pochodzenia „sonetu literatury nonsensu” oraz ustalające kryteria jego teoretycznego opisu.