Zbiór wierszy Stefana George (1868–1933) „Gwiazda przymierza” był początkowo przeznaczony dla przyjaciół z najbliższego kręgu George-Kreis (został powielony w 10 egzemplarzach w 1913 roku jako „Pieśni do świętego zboru”), ale powodzenie szybko następujących po sobie wydań z 1914 roku i kolejnych aż po lata dwudzieste spowodowało, że stał się czymś w rodzaju świeckiego brewiarza. Czytała go młodzież w wojennych okopach i wszyscy szukający moralnej busoli w czasach zamętu. Grecka filozofia i poezja, rzymska cnota, zanurzone w mistycznym chrześcijaństwie średniowiecze z jego dostojnymi monumentami, poezja odkrywanego wówczas Hölderlina, wola mocy Nietzschego i modernistyczna poezja francuska miały wspomagać wysiłek ducha, tworzącego na drodze wyrzeczeń i prób nowego, etycznie heroicznego człowieka.
Obok zbioru tytułowego wydanie obecne przynosi wybór wierszy poety z lat 1890–1928.