Niniejszy tom poświęcony jest historii Izraela, w śledzeniu której przechodzimy do czasów po roku siedemdziesiątym po Chrystusie, a więc do zagadnień, które już nie interesują biblistyki jako części poznania teologicznego, zwłaszcza zawartego w ramach przygotowania do kapłaństwa, a także w programach studiów teologii dla świeckich, funkcjonujących na wydziałach teologicznych. Rozważania obejmują stosunkowo krótki, ale przełomowy okres około stu trzydziestu lat, w którym życie, religia i struktura dokonały całkowitej przemiany, a równocześnie stały się, nie przekreślając kontynuacji, podstawą istnienia narodu przez długie wieki, właściwie do naszych czasów.
Interesujący nas okres historii Izraela jest okresem względnie mało znanym, przede wszystkim dlatego, że kończy się jej związek z historią biblijną, który to związek sprawił, że historia Izraela stała się integralną części biblistyki jako nauki o Biblii, czyli jednym z największych fenomenów ludzkości, o ile nie należy powiedzieć, że największym.