Twórczość autora Szpicy będzie bowiem zawsze dla badacza formą „niefortunnego wyboru”, a narzędzia badawcze użyte przez niego często będą „pływać po wierzchu” prozy pisarza, dając nieprawdziwe odbicia jednostkowej, niepowtarzalnej i skomplikowanej metody twórczej. Haupt – obserwator potrafił wyprzedzić wszelkie ruchy interpretacyjne, czekając na nas wszędzie tam, gdzie zabłądzimy ze swoimi przekonaniami, analitycznymi przyzwyczajeniami i predyspozycjami. W tym sensie jest też wyborem fortunnym, bo odsłania przed nami bogactwo literatury, która nie waha się ani chwili przed wkroczeniem w krąg zagadnień najistotniejszych, kluczowych spraw bytu, a jednocześnie nie ignoruje tego, co zwykłe, potoczne, marginalne – z żadnej z tych sfer nie czyniąc sztandaru ani fetysza.

Wydaje się więc, że twórczość Haupta – trzeba pamiętać, że mimo upływu lat wciąż możemy liczyć na „nowe” odnalezione fragmenty korespondencji, szkiców, a może i opowiadań – jest niewyczerpanym obszarem poszukiwań badawczych, paralelnych zresztą w stosunku do wahań, wyborów i rozwiązań interesującego nas autora.