Tadeusz Dołęga-Mostowicz (1898-1939) urodził się w Okuniewie, w ówczesnej guberni witebskiej.
Podczas studiów prawniczych w Kijowie został członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej.
Około roku 1918 wstąpił jako ochotnik do wojska. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Wróciwszy do cywila, związał się z dziennikarstwem.
Po przewrocie majowym swoimi ostrymi artykułami naraził się zwolennikom Piłsudskiego.
We wrześniu 1927 roku został porwany z ulicy przez sanacyjną bojówkę, wywieziony do lasu, dotkliwie pobity i wrzucony do glinianki. Postanowił wtedy napisać książkę, która kompromitowałaby ludzi władzy i ówczesne układy towarzysko-polityczne, ujawniała mechanizmy pozwalające ignorantom dochodzić do wysokich godności w państwie. Tak powstała Kariera Nikodema Dyzmy (1932). Powieść zrodzona z potrzeby chwili, okazała się zaskakująco ponadczasowa.
Wyraziście nakreślona postać tytułowego bohatera stała się z czasem symbolem sprytnego, choć nieokrzesanego hochsztaplera, potrafiącego wykorzystać z całą bezwzględnością snobizm i bezmyślność innych. Niezwykła popularność powieści Tadeusza Dołęgi-Mostowicza bierze się z atrakcyjności ich fabuły, pełnej melodramatycznych i sensacyjnych powikłań, połączonej z krytyką współczesnej mu rzeczywistości politycznej i społecznej.
Jego książki to niemal gotowe scenariusze, z wyraziście zarysowanymi postaciami, wartką, dobrze zbudowaną akcją i znakomitymi, żywymi dialogami. Toteż Dołęgę-Mostowicza nazywano często najbardziej „filmowym” pisarzem dwudziestolecia międzywojennego