W książce Marii Łukaszewicz-Chantry Kobieta jako postać literacka w łacińskiej poezji renesansu. Italia i Polska znalazły się bohaterki, które reprezentują różne gatunki literackie i są kształtowane według odmiennych konwencji, zarówno w sposób wzniosły, jak i karykaturalny. Poeci włoscy i polscy epoki renesansu zgodni są w poglądach na naturę kobiety i jej status społeczny. Niewieścim światem ma być domowe zacisze tak jak męskim — życie publiczne. Dlatego też książka ukazuje przede wszystkim kobietę w życiu prywatnym, od czasów dzieciństwa aż do starości, w różnych rolach: córki, wnuczki, żony, matki, babci, a także piastunki i kochanki (zarówno młodej, jak i posuniętej w latach). Przedstawione są również kobiety, które przekraczają granice ustalone dla ich płci: waleczne i sprawujące władzę.