Stosunek do własnej historii i roli dziejowej często różni się od sposobu jej postrzegania przez innych. Zjawisko kreowania wizji i interpretacji historycznych stanowi nieodłączny element procesu edukacyjnego.
Percepcja oraz sposoby prezentacji polskiej historii i kultury w amerykańskich podręcznikach szkolnych i akademickich w zakresie przedmiotów historii powszechnej, historii europejskiej oraz historii cywilizacji zachodniej były w XX i na początku XXI wieku kształtowane pod wpływem zmieniającej się sytuacji społecznej i politycznej oraz dominujących tendencji naukowych. W koncepcjach filozoficznych i intelektualnych, rozwijanych w Europie Zachodniej i Stanach Zjednoczonych od czasów oświecenia do końca okresu zimnej wojny, najczęściej wykluczono narody oraz państwa Europy Środkowej i Wschodniej z kręgu dominującej w świecie cywilizacji zachodniej. W konsekwencji Polska, jej historia i kultura były traktowane marginalnie.
Autorka analizuje nie tylko zawartość podręczników, lecz także przyczyny, dla których ciągle jeszcze trudno znaleźć informacje m.in. na temat udziału Polaków w drugiej wojnie światowej, Katynia czy powstania warszawskiego.