Administracja publiczna stale zmienia się i rozwija. Spowodowane jest to wieloma czynnikami, m.in. gospodarczymi, społecznymi, kulturowymi, czy politycznymi. Pojawiają się nowe zagadnienia, problemy, które wymuszają wypracowanie innych od dotychczasowych instrumentów ich realizacji.

Jednym z takich instrumentów jest kontrakt wojewódzki, który jest nową, dwustronną formą działania administracji publicznej, stosowaną w określonym obszarze polityki rozwojowej na terenie jednostki samorządu terytorialnego, jaką jest region.

Autorka dokonała analizy kontraktu wojewódzkiego, nie pomijając takich pojęć, jak region, do którego kierowane są środki funduszy strukturalnych UE, regionalizm czy regionalizacja. Kontrakt jest bowiem instrumentem związanym właśnie z regionem, realizującym cele polityki rozwoju, zarówno krajowej, jak i unijnej.

Kontrakt wojewódzki jako instrument polityki regionalnej został pierwotnie uregulowany ustawą z 5.6.1990 r. o samorządzie województwa oraz ustawą z 12.5.2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego. Dodatkowo kontrakty ukształtowały tzw. akty planistyczne – Narodowy Plan Rozwoju i Narodowa Strategia Rozwoju Regionalnego. Obecnie obowiązują dwie ustawy dotyczące kontraktu – ustawa z 24.5.2004 r. o Narodowym Planie Rozwoju oraz ustawa z 6.12.2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju.