„Każdy człowiek zaręcza, że gdyby dostał jeszcze jedną szansę przeżycia swojego ostatniego dnia, to skorzystałby z owego daru bez błędu. Każdy tak zaręcza! To ludzkie. To bardzo ludzkie”. (fragment) Jerozolima, piątek, 23 kwietnia 33 roku nowej ery. To tam, w środku miasta jak w środku Wszechświata, działa się historia – ważyły się losy Jezusa. To był ostatni dzień Jego życia. A na obrzeżach tego świętego miasta, jak na obrzeżach wielkiej historii żyli zwyczajni, prości ludzie. Jednym z nich był kowal Samuel, bohater tej opowieści. Obok wielkiej tragedii Jezusa, tego samego dnia dopełniał się jego własny dramat. Jego i jego ukochanej, niewidomej żony Estery. Prosty kowal, szykując się na własną śmierć za niewykonanie woli Piłata, wykuł gwoździe, które w wyniku splotu przypadków posłużyły do ukrzyżowania Jezusa. Wydawać by się mogło, że książka o historii kowala, wplątanego w losy Jezusa, dedykowana jest jedynie chrześcijanom. Nie tylko! Kowal Samuel nie wierzy w żadnego Boga, a samego Jezusa uważa za sprytnego oszusta, który wyuczył się od wschodnich magów kilku sztuczek, dających mu władzę nad tłumem. Samuel nie należy więc do jego wyznawców, nie kryjąc się ze swoją niechęcią. A gdy Jezus go zawodzi, miejsce niechęci zajmuje bezgraniczna nienawiść... W innym wymiarze to powieść uniwersalna: o miłości i wierze, o zwątpieniu i nadziei, które towarzyszą człowiekowi przez całe życie. I w tym sensie jest ona także próbą – lustrem opowieści o kondycji współczesnego człowieka.