Praca jest wynikiem wieloletnich badań nad problemem chłopskiego wychodźstwa z ziem polskich do krajów Ameryki Łacińskiej. W latach 1869-1939, a więc w okresie masowej emigracji do Brazylii i Argentyny, wyjechało około 150 tys. polskich chłopów. Ruch ludowy, za wyjątkiem zaboru pruskiego, do chłopskiego wychodźstwa odnosił się przychylnie. Widział w nim szansę dla wielu tysięcy mieszkańców wsi na poprawę swego losu, o czym w warunkach miejscowych nie mogło być mowy. Jednocześnie ruch ludowy domagał się, aby wychodźców otoczyć należytą opieką. Praca wzbogacona została obserwacjami własnymi autora i penetracją tematu podczas wielokrotnych pobytów wśród Polonii latynoamerykańskiej. Bogata ikonografia jest uzupełnieniem tej obszernej publikacji.