Kronika Mistrza Wincentego Kadłubka to drugie z kolei wybitne dzieło, leżące u podstaw polskiej historiografii, pisanej po łacinie, które na długie stulecia miało wywierać olbrzymi wpływ na kolejne utwory dziejopisarstwa polskiego oraz sposób postrzegania i interpretowania początków dziejów polskich. Ze względu na jej niezwykłą szatę literacką trwały w nauce dyskusje, czy dzieło to należy w większym stopniu do kanonu literatury, czy historii, które tak podsumował wybitny mediewista poznański Gerard Labuda na jednej z sesji poświęconej problematyce wincentiańskiej: "Kronika Mistrza Wincentego jest (...) pomnikiem historiografii i pomnikiem literatury polskiego stulecia XII lub, jak chcą niektórzy, początków XIII"...