Krytyka artystyczna Teodora de Wyzewy

Wiek XIX wydał wiele indywidualności, które w znaczący sposób określiły kształt kultury europejskiej. Wśród nich na pierwszy plan wybija się Wagner, tak pod względem rozmachu dzieła, jak i wpływu na innych twórców. Szczególnie ważna była recepcja jego twórczości we Francji, bo tam w drugiej połowie tego stulecia kształtowała się nowoczesność i jej modernistyczny kult. Trudno nam dziś osądzić, jak wielkie wrażenie wywierała na współczesnych sztuka Wagnera. Jej rewolucyjne nowatorstwo znajdowało we Francji wielu przeciwników. Posługiwali się oni nie tylko wnikliwymi analizami muzykologicznymi, ale też gwizdkami i kamieniami, aby zanegować jej wartość. Wąska początkowo grupa zaprzysięgłych paryskich wagnerzystów nie ustawała w wysiłkach mających na celu zmianę wizerunku swego mistrza i zdobycie dla jego dzieła francuskiej publiczności. W latach osiemdziesiątych XIX wieku pismo „Revue Wagnerienne" skupiło młodych entuzjastów Wagnera, którzy w równej mierze byli zainteresowani popularyzacją jego sztuki, jak stworzeniem nowej, zainspirowanej jego ideami. Jednym z nich był Teodor de Wyzewa, młody filozof polskiego pochodzenia.