Studia układają się w trzy kręgi tematyczne.
Pierwszy z nich, złożony z czterech rozdziałów, wiąże się z doświadczeniem przestrzeni przeżytej i wyobrażonej przez Słowackiego (Wołyń, Podole, Wileńszczyzna, droga do Europy Zachodniej, obraz Syberii), przy czym uprzywilejowaną perspektywą geopoetyki Torunia jest wychylenie ku Wschodowi i  Północy.
Drugi, najobszerniejszy dział – obejmujący sześć kolejnych studiów – został poświęcony relacjom osobowym Słowackiego z jego współczesnymi: z Fryderykiem Chopinem, Zygmuntem Krasińskim, Cyprianem Norwidem, Józefem Bohdanem Zaleskim, Zygmuntem Szczęsnym Felińskim, Kornelem Ujejskim i kapłanami (od katechetów z czasów dzieciństwa i młodości po zmartwychwstańców). Badacza interesują tutaj zarówno biograficzne fakty, jak i paralele, które można odnaleźć w biografiach polskich romantyków.
W obydwu wymienionych częściach opracowania podstawową bazę materiałową stanowią: korespondencja i memuarystyka, traktowane bardzo wnikliwie, ale prezentowane przy oszczędnej interpretacji autorskiej. Stanowią one punkt wyjścia do analizy utworów poetyckich. Ta perspektywa zmienia się w trzeciej części (obejmującej trzy ostatnie rozdziały), w której autor stara się uchwycić główne linie duchowości poety i jego myślenia politycznego (także: metapolitycznego) i zrekonstruować ważne aspekty refleksji o Polsce (rozdziały: Wobec Boga, W kwestii polskiej, „Jak się pismo niejasne wykłada”. Z problemów lektury „Króla-Ducha”). Tutaj autor zwięźle rekonstruuje główne linie religijnej i historiozoficznej refleksji Słowackiego. Do tego zadania przygotował pole za sprawą badań źródłowych zawartych w poprzedzających tę część fragmentach swojego opracowania. Całość puentuje szkic poświęcony problemom interpretacji Króla –Ducha, ujętym w porządku diachronicznym i unaoczniającym w ten sposób kłopoty z dopasowaniem interpretacyjnych kluczy do późnej twórczości Słowackiego.
Z recenzji wydawniczej prof. dr hab. G. Halkiewicz-Sojak