Emil Cioran w swoich wspomnieniach pyta: „Po co nosić maskę, gdy nie ma się już twarzy?”, sugerując tym samym transgresję rozciągającą się na osi tego, co odkrywane, i tego, co zakrywane. Jaka jest twarz (twarze) współczesnego człowieka, czy w jego doświadczaniu innych i świata gra twarzą, czy zakłada już tylko maski? Otwiera to perspektywę na obszary dwuznaczne, przenośne i niedosłowne, obejmujące role człowieka, relacje międzyludzkie, odzwierciedla niewidzialne podziały, w których kształtuje się poczucie przynależności, ale i odrębnych tożsamości i kultur.

Niniejszy tom to zbiór niezwykle interesujących, odmiennych w naukowym dyskursie obserwacji, przynoszących refleksje nad tytułową triadą w kontekście rozważań posthumanizmu i cyberkultury, które ustalają nowe granice podmiotowości. To próba rewizji pojęć i konfrontacja wyobrażeń twarzy, masek i pysków oraz ich granic fizycznych i symbolicznych, sposobów reprezentacji, odgrywania, materializacji i mechanizmów tworzenia znaczeń w szeroko rozumianych badaniach kulturowych i społecznych.