Książka w całości jest poświęcona ewokacjom mitologicznym w zbiorach poezji Owidiusza napisanych przez poetę na wygnaniu. Autorka, wykazuje, że mitologia pozostała środkiem, którym twórca Metamorfoz, podczas relegacji nadal chętnie się posługiwał dla wyrażenia własnych odczuć i emocji. Biorąc pod uwagę dorobek badaczy podejmujących się trudu kategoryzacji i podziału ewokacji mitologicznych w literaturze antycznej oraz na podstawie własnej analizy wygnańczych utworów Owidiusza, autorka wyodrębniła sześć zasadniczych grup formalnych pokazujących funkcjonowanie mitologii w omawianym materiale badawczym. Grupy zastosowania referencji mitologicznych zostały omówione w poszczególnych rozdziałach w następującej kolejności: 1) odwołania literackie, topograficzne i dotyczące dzieł sztuki, 2) personifikacje i przywoływane bóstwa, 3) metonimie, 4) odwołania ajtiologiczne, 5) exempla, w obrębie których wyodrębniono przykłady idealizujące adresatów, przedstawione dla ilustracji tezy i wyrażające adynata 6) porównania, podzielone na podobieństwa i antytezy. Tym samym wykazano, że Owidiusz w barwnym świecie mitologii znalazł źródła dla przeprowadzenia pewnych paralel, uwypuklenia różnic między sytuacjami rzeczywistymi, a tymi znanymi z opowieści mitologicznych, wyrażenia braku swojej wiary w dane zdarzenie, szczególnej gloryfikacji swoich przyjaciół i żony. Przykładami zaczerpniętymi z mitów wspierał sformułowane przez siebie założenia i tłumaczył specyfikę miejsca swojego wygnania. Dokonywał deheroizacji przywoływanych postaci dla pokazania niezwykłości swojej osoby i własnego losu, apelował do bóstw oraz odwoływał do dzieł sztuki i utworów literackich podejmujących mityczne tematy, a do określenia wielu aspektów dotyczących sytuacji wygnania, wykorzystywał związane z mitologią metonimie. Oprócz omówienia funkcji, które pełnią przywołania mitologiczne u Owidiusza-wygnańca, w książce tej analizie została poddana zarówno zawartość ilościowa i jakościowa interesujących nas ewokacji. Należy przy tym podkreślić, że przedstawione rozważania są jedynymi do tej pory w literaturze przedmiotu uwzględniającymi wszystkie referencje mitologiczne zawarte w zbiorach Tristia oraz Epistulae ex Ponto, podobnie jak zamieszczony na końcu wykaz pojawiających się w obydwóch zbiorach postaci mitologicznych.