Książka ukazuje współczesne podejście do problematyki przystosowania zawodowego młodych oficerów Wojska Polskiego w odniesieniu do dwóch odrębnie funkcjonujących modeli kształcenia. Pierwszy z nich to klasyczny wzorzec oparty o czteroletni proces edukacji w wyższych uczelniach wojskowych, drugim zaś jest utworzony od niedawna jednoroczny model kształcenia w studium oficerskim dla absolwentów uczelni cywilnych. Dzięki porównaniu poziomu przystosowania zawodowego oficerów reprezentujących różne modele kształcenia przedstawiono wnioski służące optymalizacji procesu edukacyjnego kadry oficerskiej Polskich Sił Zbrojnych. Zważywszy na rosnące znaczenie kwestii bezpieczeństwa oraz nacisk kładziony na poziom wyszkolenia Polskiej Armii, niniejsza monografia spotka się z zainteresowaniem różnych środowisk społecznych, nie tylko z kręgu wojskowego.

Publikacja skierowana jest do osób, które stykają się zawodowo z problematyką przystosowania, ale także do dowódców wojskowych oraz przełożonych różnych szczebli. Ponadto, do wojskowych i cywilnych środowisk uczelnianych, szczególnie z kręgu nauk społecznych oraz kierunków związanych z bezpieczeństwem.