Historia sanktuarium w Pompejach, do którego pielgrzymują rzesze wiernych, wypraszając za wstawiennictwem Matki Bożej Różańcowej wiele łask, przypomina sensacyjną powieść. Do upadłego miasta bez nadziei, w którym panuje powszechne bezrobocie przybywa bł. Bartłomiej Longo, który 13 listopada 1875 sprowadza do podupadłej parafii w Pompejach wizerunek Maryi Różańcowej. Pod wpływem wytrwałej modlitwy zmienia się obraz miasta i serca jego mieszkańców. Obok odbudowanej świątyni powstają liczne domy wychowawcze dla dzieci więźniów i sierot, szkoły i warsztaty a także drukarnia, które dostarczyły liczne miejsca pracy dla okolicznych mieszkańców. Ten cud sprawił, że wiele osób poszukujących pracy lub znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej zaczęło się modlić Nowenną pompejańską.
Nowenna pompejańska jest nowenną różańcową i polega na codziennym odmawianiu różańca przez 54 dni. Jest modlitwą odprawianą zawsze wyłącznie w jednej intencji.
Dzielimy ją na dwie części: dziękczynną i błagalną. Każdą z nich odmawia się przez 27 dni. Nazywana modlitwą „nie do odparcia”, podkreśla wstawiennictwo Matki Bożej w intencji każdej z próśb, kierowanych do Boga. W modlitewniku oprócz nowenny pompejańskiej i modlitwy różańcowej znajdziemy także modlitwy autorstwa bł. Bartłomieja Longo, wielkiego propagatora tej modlitwy.