„Meine Ehre heisst Treue” czyli „mój honor nazywa się wierność” - ta dewiza SS chyba w najpełniejszym wymiarze znalazła swój wyraz w działaniach 12. Dywizji Pancernej SS Hitlerjugend. Jednostka ta została sformowana głównie z siedemnastoletnich członków nazistowskiej organizacji młodzieżowej Hitlerjugend, od której też wzięła swoją nazwę. Aliancka propaganda początkowo określała nową jednostkę niemiecką szyderczym określeniem „dywizja dzieci”, ale już pierwsze walki w Normandii pokazały, że „dzieci” są twardym i fanatycznym przeciwnikiem, potrafiącym dać odpór posiadającemu znaczną przewagę wrogowi. Miejsce szyderstwa zajął strach, ale też podziw... Książka, którą oddajemy Czytelnikowi to owoc czternastu lat badań. Prezentuje ona historię tej niezwykle ciekawej i w pewnym sensie – ze względu na wiek większości jej żołnierzy – eksperymentalnej jednostki pancernej. Autorowi udało się zebrać wiele relacji uczestników walk, jakie toczyli żołnierze Dywizji Hitlerjugend na długim szlaku bojowym, które, uzupełnione o wiadomości archiwalne, tworzą bardzo interesujący i przejmujący obraz. Co ciekawe, w pracy wspierali autora nie tylko weterani Dywizji Hitlerjugend, ale również byli żołnierze i historycy z Wielkiej Brytanii, Francji, Kanady i Stanów Zjednoczonych. 12. Dywizja Pancerna Hitlerjugend walczyła w Normandii, gdzie w ciągu miesiąca walk poniosła straty w wysokości 60%. Po upadku Caen znalazła się w kotle pod Falaise, gdzie jej zadaniem było utrzymać jak najdłużej drogę odwrotu dla wojsk niemieckich. Wykonując to zadanie Dywizja utraciła większość sprzętu, jednak udało się jej uniknąć okrążenia, co pozwoliło w przyszłości odbudować jej wartość bojową i wykorzystać w walkach na innych frontach – co będzie tematem kolejnych części książki. Niezwykle ciekawy sposób prezentacji materiału historycznego sprawia, że dzieje Dywizji Hitlerjugend powinny znaleźć się w księgozbiorze wszystkich Czytelników, którzy interesują się działaniami wojsk pancernych w okresie II wojny światowej.