Namiot Fatimy

Fatima, najmłodsza córka wodza plemienia, mieszka wraz ze swoimi siostrami w przeznaczonej dla kobiet części wioski. Jej życie naznaczone jest tęsknotą za nieobecnym ojcem, smutkiem matki, okrucieństwem brutalnej babki i pragnieniem wolności, której dziewczyna poszukuje na wszelkie możliwe sposoby. To właśnie tytułowy namiot tradycji, mitów i własnej wyobraźni więzi Fatimę.
Autorka w niezwykle poetycki, często symboliczny sposób pokazuje życie beduińskich kobiet. „The Washington Post” napisał o Tahawi: „pierwsza pisarka, która przedstawia życie egipskich Beduinów, wychodząc poza stereotypy, ilustruje przemianę beduińskich kobiet oraz ich pragnienie wolności”.
Książka ukazała się dotychczas w siedmiu językach.

„Świat się rozwija, znikają kolejne granice, ale nie granice ludzkich przyzwyczajeń i stereotypów. Stereotypy sprawiają oczywiście, że łatwiej nam przyswoić inne kultury, ale niewiele pomagają w ich zrozumieniu. Powieść Miral at-Tahawi niespodziewanie ukazuje nieco inne aspekty życia społecznego w świecie arabskim. I co może ważniejsze, inaczej mówi o chyba najbardziej rozpowszechnionym stereotypie świata zachodniego – o sytuacji kobiety muzułmańskiej”.
Z Przedmowy prof. Marka M. Dziekana

Miral at-Tahawi
Urodziła się w 1968 roku w Delcie Egiptu, w rodzinie beduińskiej. Była najmłodsza z siedmiorga rodzeństwa. Studiowała literaturę na Uniwersytecie Kairskim. Namiot Fatimy to jej pierwsza książka, która spotkała się z dużym uznaniem krytyki i została wydana w siedmiu językach. Tahawi napisała również książkę Blue Aubergine, wydaną po angielsku przez AUC Press w 2002.