Książka podejmuje liczne problemy dotyczące komunikacji pomiędzy nauczycielem a uczniem, które dotychczas były pomijane w dyskursie naukowym. Wykorzystanie proksemiki do objaśniania funkcjonowania nauczycieli w cyfrowej przestrzeni edukacyjnej jest posunięciem ciekawym poznawczo.
Jest to także nowe podejście w badaniach prowadzonych na styku pedeutologii i pedagogiki medialnej. Z jednej strony autor sięga do dorobku pedagogiki kognitywistycznej, z drugiej przyczynia się do jej wzbogacenia.