U większości ludzi termin „sofistyka” nie budzi dobrych skojarzeń – najczęstsze to: manipulacja informacją, dezinformacja, posługiwanie się półprawdami, relatywizm etyczny. Z drugiej strony, greccy sofiści są uważani za prekursorów pedagogiki, psychologii społecznej i teorii komunikacji. Sofiści zakładali szlachetny cel działań komunikacyjnych: miały one służyć pożytkowi i dobru państwa i jego obywateli. Sofistyka jest więc pochodną demokracji, daje bowiem pierwszeństwo sztuce perswazji nad siłą fizyczną i militarną. Jest to umiejętność wywierania wpływu na ludzi, możność decydowania we własnych sprawach oraz panowanie nad innymi.
W ostatnich czasach można zauważyć wyraźny zwrot w nauce w kierunku rehabilitacji retoryki sofistycznej. Dla wielu autorów neosofistyka, czyli „sofistyczna retoryka” oznacza istną oazę pomysłów na współczesne teorie dyskursu, kompozycji i argumentacji, dla innych stanowi antyczne źródło liberalizmu i filozofii postmodernistycznej.