Wiersze z dwóch cykli wchodzących w skład Nowych wierszy – „Pieśni umysłu” i „Zaślubiny umysłu” – cechuje niezachwiane poczucie wartości kultury wysokiej. Refleksja nad kulturą, historią, wytworami sztuki zawsze była obecna w poezji Grahama, co nie dziwi, zważywszy że autor jest profesorem poezji, a przy tym miłośnikiem opery i malarstwa. Tym razem jednak przestrzeń tę poszerza intensywne przeżywanie świata natury, zabudowanie wyobraźni przez żurawie, pustułki, bizończyki, komary, drobiny piasku. Zadziwienie, refleksja nad działaniem umysłu ludzkiego, nad samym aktem twórczym, nad neurologią twórczości jest wyróżnikiem naszych czasów, ale również nowych wierszy Desmonda Grahama.