Publikacja jest pokłosiem zorganizowanej w listopadzie 2019 roku sesji naukowej poświęconej autotematyzmowi we współczesnej humanistyce, a także elementem szerszego projektu badawczego, którego celem jest metodologiczne odświeżenie i przywrócenie badaniom literaturoznawczym pojęcia autotematyzmu, popularnego w XX stuleciu w związku z dominacją paradygmatu strukturalno-semiotycznego oraz żywotnością poetyk modernistycznych, współcześnie zaś (między innymi w wyniku transformacji politycznej oraz przemian kulturowych i infrastrukturalnych po roku 1989) nieco odsuniętego. Książka, którą Czytelnicy i Czytelniczki trzymają w rękach, stanowi próbę zmierzenia się z metarefleksją w jej mnogich współczesnych wydaniach, będąc zarazem przekrojową próbą odpowiedzi na przynajmniej niektóre z pytań, które powinniśmy zadawać dziś literaturze, lub które literatura powinna zadawać sobie sama.