Monografia O niepodległości ekumenicznie. Wyznawcy różnych Kościołów dla Rzecz­pospolitej (1918-1939) ma charakter interdyscyplinarny. Łączy w sobie wątki z historii Polski (i rozwijającego się w niej chrześci­jaństwa) oraz religioznawstwa, a także teologii ekumenicznej. Jej wspólnym mianownikiem jest wolność Rzeczpospolitej, wspólnego domu jej obywateli reprezentujących różne narody. Książka jest ciekawą próbą spojrzenia na relacje międzyetniczne i międzywyznaniowe w odradzającym się państwie polskim. Może stworzyć okazję do szerszej (nie zawsze łatwej) dyskusji na temat wkładu przedstawicieli Kościołów i Wspólnot religijnych w dzieło Niepodległości.
Dr hab. Sławomir Pawłowski SAC, prof. KUL

W tytule książki O niepodległości ekumenicznie. Wyznawcy różnych Kościołów dla Rzeczpospolitej (1918-1939) pojawia się pojęcie „ekumenizm". Jest ono tu użyte w szerokim znaczeniu, jednak bez konotacji teologicznej, mającej związek z II Soborem Watykańskim. Ekumenizm w okresie międzywojennym bez wątpienia istniał (choć bez tej nazwy) jako płaszczyzna porozumienia między denominacjami chrześcijańskimi (wszakże bez Kościoła katolickiego, który z reguły odrzucał wtedy kontakty mogące oznaczać uznanie tzw. braci odłączonych jako równorzędnych partnerów dialogu religijnego), jednak w publikacji ekumeniczność traktowana jest jako optyka - spojrzenie z kilku punktów widzenia na odrodzone państwo polskie, od strony kilku wyznań chrześcijańskich, przejawiające się w ich postawie wobec niego.
Ks. dr hab. Sławomir Zabraniak, prof. UR