„O sztuce wojny” (1521) to jedyna książka Niccolo Machiavellego (1469–1527), jaka ukazała się za jego życia. Autor, przez wiele lat urzędnik republiki florenckiej, nie miał wprawdzie doświadczenia wojskowego, ale jego (podany w formie dialogu) traktat stał się kamieniem milowym nowożytnej obronności. Autor optował za tym, by państwa organizowały własne armie, co w czasach powszechnego korzystania z wojsk najemnych było nowością. Dlatego dzieło Machiavellego było inspiracją dla Napoleona, Clausewitza i innych teoretyków i praktyków wojskowości. Przede wszystkim jednak „O sztuce wojny” traktuje o sztuce dobrego pokoju – o racjonalnym organizowaniu państwa i skutecznym nim zarządzaniu, i w tym sensie wpisuje się w inne utwory polityczne Machiavellego z „Księciem” na czele, a zdaniem autora jest nawet najważniejsze z nich wszystkich.