Książka przedstawia obraz barbarzyńców w Cesarstwie Rzymskim utrwalony w źródłach łacińskich powstałych w tym okresie. Stanowi próbę odpowiedzi na pytania dotyczące postrzegania przez Rzymian ludów, które w okresie późnego antyku coraz intensywniej napierały na granice Cesarstwa i coraz częściej i liczniej je przekraczały oraz perspektyw, jakie Rzymianie widzieli dla współistnienia dawnego społeczeństwa Cesarstwa oraz barbarzyńców, którzy na nowych terenach coraz bardziej przemieniali się z przybyszów i gości w stałych mieszkańców i gospodarzy.