Hegel i Nietzsche wyznaczają dwa przeciwległe krańce, między którymi w filozofii niemieckiej XIX wieku przebiega właściwy proces rozwoju myślenia. Z tego jednak względu, że w dziele Hegla dostrzegano zazwyczaj zwieńczenie systemów idealistycznych, podczas gdy z pism Nietzschego wyjmowano dowolne fragmenty, by zaadaptować je do współczesnych interpretacji, trzeba było w tym samym stopniu mylić się tak co do jednego, jak i drugiego.