Zofia Helena Huebner ur. w 1940 roku w Buenos Aires, z wykształcenia filolog, stypendystka naukowa i absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego. Nauczycielka języka francuskiego w śląskich liceach, tłumacz zatrudniony w przemyśle metalowym, wieloletni tłumacz przysięgły języka hiszpańskiego i francuskiego, i korepetytor języka niemieckiego. Zamieszkała na stałe w Polsce w rezultacie polonizacji w 1956 roku.
Współautorka tłumaczenia z hiszpańskiego wspomnień Generała Zakonu OO. Jezuitów, O. Pedro Arrupe, wydanych przez krakowskie WAM pod tytułem, Japonia, której nie znamy. Autorka tłumaczenia z hiszpańskiego Polowania na kondora autorstwa Jose Sixto Álvarez' a (Fray Mocho), wydawanego przez "Literaturę na świecie", autorka powieści pt. Przybłędy, Duet, Ona, Zaginiona, Portret nieznajomej, Garbuska, Concerto grosso.

Pani Klaudia, „opiekunka grobów”, wraz z mężem troszczy się o groby na miejscowym cmentarzu, żeby zarobić na własny wkład finansowy we wspólne przedsięwzięcie wydawnicze z zasłużoną oficyną. Podczas porządkowania grobów sędziwi państwo wspominają dawno zmarłych znajomych: Lotkę z „Drugiej zmiany”, panią Laurę z „Nokturnu”, panią Paulinę.
Gloryfikowani „żołnierze wyklęci” zrujnowali dzieciństwo Lotki i jej rodzeństwa („Druga zmiana”).
Ksenofobia oddaliła panią Klaudię od Natalii na długie sześćdziesiąt siedem lat. Dwom cudzoziemkom kategorycznie zakazano kontaktów, żeby wspólnie nie stały się zagrożeniem dla narodowej jedności (wszystkie trzy opowiadania).
Szacunek dla matczynego poświęcenia i bezgranicznej miłości macierzyńskiej spycha w cień, tabuizuje los dzieci tych kobiet, które matkami być nie chciały. Przymuszone do macierzyństwa presją społeczną i religijną, spędziły życie na kłamstwie i udawaniu i wyładowywały bezsilną rozpacz i gniew na niewinnych ofiarach, groźbami i karami wymuszając dochowania wstydliwej tajemnicy.