Opracowanie poświęcone jest oświacie w Niepołomicach oraz okolicach od średniowiecza, kiedy to pojawiły się pierwsze formy kształcenia dzieci związane z działalnością klasztoru Benedyktynek w Staniątkach, aż do czasów współczesnych.

Zasadniczym celem książki jest ukazanie historii funkcjonowania systemu szkolnego, oświatowego, a także organizacji społecznych działających na terenie Niepołomic i okolic we wskazanym okresie, przedstawienie zaangażowania i znaczenia nauczycieli dla kształcenia i rozwoju młodego pokolenia. Szczególny nacisk położono na przełom XIX i XX wieku oraz lata międzywojenne, przedstawiając dość dokładnie organizację szkolnictwa i funkcjonowanie poszczególnych szkół. Obszernie omówiono szkolnictwo niepołomickie w okresie II wojny światowej. Z kolei okres powojenny przedstawiono w sposób kronikarski, choć z odniesieniem się do reform, które w znacznym stopniu wpływały na strukturę i funkcjonowanie szkolnictwa.

Fragment książki, s. 13–14

Teresa Olearczyk – doktor habilitowana nauk społecznych, doktor nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki. Absolwentka Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Długoletni pracownik naukowy Akademii Ignatianum w Krakowie oraz Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego (Wydział Psychologii i Nauk Humanistycznych). Autorka kilku książek, m.in.: Pedagogia ciszy (2010), Rodzina między starym a nowym paradygmatem (2013), Cisza w teorii i praktyce. Obraz interdyscyplinarny (redakcja naukowa, 2014), Cisza w edukacji szkolnej (2016), Kształcenie elementarne na ziemi niepołomickiej (2018). Przez wiele lat prowadziła Akademię Dobrych Manier w ramach Salonu Edukacyjnego w Zamku w Niepołomicach.