Bóg nie tylko jest Dobrem i Prawdą, ale nadto jest Pięknem. W istocie, Bóg który zbawia, to Bóg który zachwyca. W celu nawiązania relacji zbawczej między człowiekiem a Bogiem nie wystarczy więc sama wiara w zbiór mało zrozumiałych prawd, ani nawet nie wystarczy podporządkowanie życia pewnym z góry ustalonym zasadom, gdyż relacja zbawcza jest relacją miłości. Żeby zaś pokochać, trzeba najpierw się zachwycić (zakochać). Soteriologia piękna w tym kontekście jest pewnego rodzaju architekturą agapetologicznego (czyli jednego z najistotniejszych) wymiaru zbawienia. Z tej też racji piękno jest kategorią, która nie poddaje się spowszednieniu, lecz ożywia to, co przez nie jest spowite. Odkrycie piękna Objawienia wyznacza w ten sposób właściwe zasady hermeneutyczne teologii, pozwalając na wydobycie i zaakcentowanie jego ciężaru egzystencjalnego, co prowadzi do odnalezienia prawdy pełniejszej niż jedynie ta odnajdywana na poziomie intelektu.

o. Jan P. Strumiłowski OCist - dr teologii dogmatycznej, wykładowca Wyższego Seminarium Duchownego w Katowicach-Panewnikach. Zajmuje się teologią piękna, teologią trynitarną i chrystologią oraz teologiczną teorią poznania, zwłaszcza w aspekcie egzystencjalnym i estetycznym, a także jej relacjami z filozofią współczesną oraz naukami empirycznymi.