Tomik „Płomyk świecy” to zbiór sugestywnych impresji na temat kobiety, śmierci, życia i kondycji człowieka we wszechświecie. Przepełniony metaforycznymi obrazami wywód filozoficzny jest jednocześnie bardzo osobisty, intymny. Narrator zabiera czytelnika w głąb swej psychiki, wyobraźni, duszy. Pozwala mu penetrować najtajniejsze zakamarki własnego umysłu, którego stan już na zawsze zmieniło przeżyte w młodości uderzenie pioruna. Forma dialogu z wyimaginowaną – bądź rzeczywistą – ukochaną czyni treść przystępną w odbiorze.