Monografia podsumowuje aktywność Polski w instytucjach międzynarodowych na przestrzeni minionego stulecia. Została podzielona na cztery części. Pierwsza skupia się na genezie nauki o stosunkach międzynarodowych i stanowi wprowadzenie do instytucjonalnej teorii stosunków międzynarodowych. Trzy kolejne rozdziały to studia empiryczne odnoszące się do konkretnych okresów: II RP, lat 1946-1989 i historii najnowszej Polski.

Autorzy artykułów przybliżają sylwetki przedstawicieli polskiej służby zagranicznej oraz wkład polskich naukowców w rozwój prawa narodów. Omawiają udział naszego kraju w najważniejszych organizacjach i instytucjach międzynarodowych – w Lidze Narodów, MOP czy UNESCO. W monografii znajdziemy także wnikliwe analizy m.in. naszej współpracy z Międzynarodowym Funduszem Walutowym, zaangażowania w działania i operacje pokojowe Organizacji Narodów Zjednoczonych, miejsca Polski w NATO, efektów członkostwa w Unii Europejskiej, aż po omówienie naszego udziału w międzynarodowej współpracy lotniczej i kosmicznej.