Polskie lotnictwo morskie 1920-1946

W roku 2020 polskie lotnictwo morskie obchodzi jubileusz 100-lecia istnienia. To bardzo ważna data w historii Polskiej Marynarki Wojennej, warta upamiętnienia w formie wyjątkowej publikacji zatytułowanej Polskie lotnictwo morskie 1920–1946.
10 lutego 1920 roku niepodległa Rzeczypospolita odzyskała swobodny dostęp do morza. Generał Józef Haller zaślubił Polskę z morzem, wrzucając platynowy pierścień w toń Bałtyku. Doniosła uroczystość miała miejsce w byłej niemieckiej bazie lotnictwa morskiego w Pucku. Konsekwencją tego wydarzenia było zaistnienie na Morzu Bałtyckim polskiej Marynarki Wojennej oraz lotnictwa morskiego.
W trakcie tragicznego września 1939 roku lotnicy morscy nie mieli okazji wykazać się swoimi umiejętnościami w powietrzu. Zbyt wielka była przewaga wroga. Jednak pokazali, że walczyć potrafią, zadając nieprzyjacielowi znaczne straty w ramach lądowej obrony wybrzeża. Podczas powietrzno-morskich zmagań u boku brytyjskiego sojusznika utworzono 304 Dywizjon Bombowy Ziemi Śląskiej, który od maja 1942 roku działał w ramach lotnictwa obrony wybrzeża (Coastal Command). Do jego zadań należało m.in. patrolowanie nad morzem, ochrona konwojów, wykrywanie i niszczenie okrętów podwodnych. Kierownictwo Marynarki Wojennej uznało go za jednostkę lotnictwa morskiego.
Autorzy opracowania, Jarosław Andrychowski, Mariusz Konarski i Andrzej Olejko, postanowili przypomnieć i przybliżyć czytelnikom ważne dzieje jedynej jednostki lotnictwa morskiego II Rzeczypospolitej oraz jej kontynuatora u boku sojuszników w okresie II wojny światowej. W książce Polskie lotnictwo morskie 1920–1946 pokazali ludzi tworzących tę jednostkę, problemy techniczne, z jakimi się wówczas zmagała, sposoby zastosowania bojowego. W sposób popularno-naukowy przedstawili drogę, jaką przebyła polska morska awiacja od roku 1920 do 1946 roku, kiedy to w Wielkiej Brytanii został rozwiązany 304 Dywizjon. Publikację wzbogacą liczne zdjęcia (ok. 150), schematy zastosowania bojowego jednostki (ok. 15), tablice samolotów (8 kolorowych wkładek), 2–3 kolorowe mapy.