W erze globalizacji panuje przekonanie, że gatunki medialne są transkulturowe, można bowiem mówić o ich internalizacji. Nie oznacza to jednak, że są one całkowicie odporne na wpływ kultur docelowych, w których egzystują obecnie, i kultur źródłowych, w których się zrodziły. Spostrzeżenia te posłużyły jako katalizator dla badań komparatystycznych na temat morning showrozważanego na tle tzw. kultury hybrydycznej.Te byty medialne,cieszące się wielkim zainteresowaniem odbiorców,zostały w konsekwencji osadzone nie tylko w określonej swoistości kulturowej, ale także stylowej oraz medialnej. W książce skoncentrowano się głównie na przekazach konglomeratowych tego typu, które o świcie budzą słuchaczy radiowych w Polsce i Wielkiej Brytanii. Autorka rozważa je z możliwie najszerszej perspektywy, uwzględniając ich wymiar gatunkowy oraz usytuowanie w konstelacji innych przekazów nadawanych za sprawą „grającej skrzyneczki Marconiego”, rozwój historyczny, począwszy od lat 20. XX w. aż po czasy współczesne, a także cechy dystynktywne, świadczące o tym, że hybrydyzacja odciska swe wyraźne piętno na ich wymiarze formalno-strukturalnym, funkcjonalno-treściowym, nadawczo-odbiorczym, prezenterskim oraz przekaźnikowo-tworzywowym. Sięga przy tym po bogaty wachlarz najnowszych – dotychczas niedostępnych w wersji polskojęzycznej – źródeł bibliograficznych oraz nagrań audialnych, bogato ilustrując wywód cytatami ułatwiającymi zrozumienie zjawiska megagatunkowości. Poczynione na ich podstawie ustalenia naukowe, wywiedzione z badań jakościowych, autorka konfrontuje z opiniami słuchaczy porannych programów radiowych zamieszkujących dwa wspomniane państwa. Tworzy w ten sposób podwaliny autorskiego schematu pojęciowo-metodologicznego dla eksploracji ciekawego zjawiska medialnego, szczególnie prężnie rozwijającego się w erze postmodernizmu.