Monografia zawiera wyniki badań taksonomicznych oraz chemataksonomicznych wraz z analizą powiązań filogenetycznych między taksonami Parmelia barrenoae, P. ernstiae, P. omphalodes, P. pinnatifida, P. saxatilis, P. submontana oraz P. sulcata występującymi w Polsce. Przebadano 3560 okazów Parmelia zdeponowanych w polskich i europejskich zielnikach naukowych. Dla wszystkich taksonów podano nowe stanowiska na terenie kraju. Taksony P. barrenoae, P. ernstiae, P. saxatilis, P. serrana oraz P. sulcata to gatunki częste w Polsce. Parmelia omphalodes, P. pinnatifida oraz P. submontana to taksony rzadkie w skali kraju. Występowanie P. discordans w Polsce uznano za wątpliwe. Morfologiczne i chemiczne cechy pomocne w identyfikacji zebrano w postaci klucza do oznaczania taksonów Parmelia w Polsce.