Kilka lat temu wpadła mi w ręce książka Vedrany Rudan opisująca relacje ludzi Bałkanów i dzieje wojny chorwacko – serbskiej w latach 90-tych ubiegłego już wieku. Sama Vedrana okrzyknięta wstrętną babą przypadła mi do gustu swoją techniką pisarską. Byłem zdziwiony i zarazem zafascynowany jej bezpardonowym stylem. Zdziwienie wywołał fakt, że ktoś olewając dotychczasowe normy społeczno–etyczne, odważył się nazywać rzeczy po imieniu. Bez woalu i pruderii, operując faktami i przysłowiową łaciną, stworzyła coś, o czym ja mogłem tylko pomarzyć. Ośmielony jej odwagą, postanowiłem zrealizować mój istniejący już od dawna pomysł i napisać książkę o realnym aż do bólu widzeniu ludzi w świecie współczesnym i codziennych relacjach między nimi. A więc moi mili, kto ma usposobienie religijnego fanatyka, bezwzględnego cynika i gorszącego się byle czym dewota, niech lepiej nie zagłębia się w tekst tej książki, tylko zamknie ją już na stronie wstępnej.
Bogdan Adam Chmielewski