Czytelnik tej książki dowie się, od kiedy starożytni Grecy zaczęli nazywać nową, intrygującą dziedzinę ludzkiej aktywności intelektualnej – filozofią, a tych, którzy poświęcali się jej z coraz większym zaangażowaniem – filozofami. Będzie mógł prześledzić trwający dziesiątki lat proces, który doprowadził do pojawienia się takich indywidualności, jak Sokrates, Platon czy Arystoteles.
Proces to niespokojny, ciekawy i brzemienny w skutki, o czym świadczy fakt, że rodzące się wówczas filozoficzne dylematy i sprzeczne niejednokrotnie ich rozwiązania dają pożywkę do zażartych sporów również w czasach współczesnych. Autor, relacjonując owe przemiany, stara się odpowiedzieć na wiele pytań szczegółowych, takich jak m.in.:
– czy filozofię odziedziczyli Ateńczycy po swoich przodkach,
– czy w klasycznych Atenach filozofowie byli prześladowani,
– gdzie przebiegała granica między filozofią a sofistyczną erystyką,
– dlaczego Sokrates musiał wypić cykutę,
– czy Platon w istocie był, czy też nie był, dualistą.
Przede wszystkim jednak skupia swą uwagę na drodze, jaką przebywa Platoński filozof, odchodząc stopniowo od codziennej ludzkiej rzeczywistości, a także na jego późniejszym do tej rzeczywistości powrocie, a nawet zaangażowaniu w sprawy bieżącej polityki państwowej.
Polecamy tę pozycję uwadze czytelników.